Laatste dag / Dernier jour - Reisverslag uit Eindhoven, Nederland van Louise (Loes) Pauwels - WaarBenJij.nu Laatste dag / Dernier jour - Reisverslag uit Eindhoven, Nederland van Louise (Loes) Pauwels - WaarBenJij.nu

Laatste dag / Dernier jour

Door: Louise

Blijf op de hoogte en volg Louise (Loes)

02 Juni 2017 | Nederland, Eindhoven

Dinsdag.
Vandaag bezoek ik, samen met lydia, de maatschappelijk werkster van Hospice, de scholen van Florence, Samuel en Phoebe. Vorig jaar zijn Jim en ik naar Florence en haar tante geweest om de kinderen te vertellen dat ze terug naar school konden gaan. Door de ziekte en het overlijden van, eerst de moeder en daarna de vader, was er geen geld om de schoolkosten te betalen. Nu maken ze deel uit van het programma «Give a Chance», welke het mogelijk maakt om kinderen te laten studeren. In de eerste school, van Phoebe, werden we vriendelijk ontvangen. De tante was ook aanwezig om Phoebe op te halen daar ze ziek was. We hebben haar klas bezocht en een van de kinderen zong een liedje. Nadat we afscheid hadden genomen, reden ze met ons mee naar de school van Florence. Florence had ons al gezien, maar mocht ons niet aanspreken, daar moest je eerst in het bureau toestemming voor vragen. We kregen toestemming voor 5 minuten, daar ze een examen moest voorbereiden. Snel de twee zusjes en tante bij elkaar gebracht. Het was een lange tijd dat ze elkaar niet gezien hadden, dus vlug wat foto's schieten. Opeens stond er een enorm agressieve dame tegen ons uit te varen. We begrepen er niets van. De dame vertelde dat ze de auto van Hospice had zien binnenrijden, dat er kort daarna foto's werden gemaakt en met een leerling werd gesproken. Dit was een grote overtreding van de schoolregels. Het beste wat we konden doen volgens haar, was in de auto stappen en verdwijnen. We verontschuldigde ons voor het evt. niet op de hoogte zijn van andere regels. Toch zat het ons niet echt lekker dus stapten we terug naar de mensen in het bureau welke ons toestemming hadden gegeven. De dame begon weer te vertellen dat we in de auto moesten stappen en vertrekken. Il vertelde haar dat we dat ook zouden doen, maar eerst wat meer duidelijkheid van de andere twee wilden hebben, daar we haar reaktie niet begrepen en haar gedrag niet zo konden waarderen. Na nogmaals onze excuses voor de, voor ons onbekende, regels te hebben overschreden, zijn we, in goede verstandhouding, vertrokken. Toch kon ik het niet nalaten om de man van het bureau te laten weten dat ik begrip had dat ze de leerlingen beschermen, maar dat ik een zo'n agressief gedrag niet echt kon waarderen. Voor we in de auto stapten knipoogde ik nog even naar Florence en stak mijn duim omhoog. Ze begreep het en groette me terug.
Hierna gingen we naar de school van Samuel. Hier kreeg Lydia te horen dat ze Samuel van school zouden houden daar de schoolkosten nog niet betaald zouden zijn. Ze kreeg ook een hele lijst waarop ze aan moest geven wat «give a chance» zou betalen, want volgens hen heeft Samuel niets. Hierop kon ze niet antwoorden, maar ze wist zeker dat vele dingen vorig jaar al gekocht waren. Probeer het maar te volgen.
Aangekomen bij Hospice heb ik al de brillen, afkomstig van twee opticiens in Plancoet, in bijzijn van Lydia en enkele patienten, overgedragen aan dr Ludo. Deze brillen gaan naar een ophtalmologist in het ziekenhuis en hij bekijkt welke bril geschikt is voor welke patient. Een van hen vond een bril zo mooi en welke, volgens haar, haar gezichtsvermogen duidelijk verbeterde. Dr Ludo gaf aan dat,op het moment dat de brillen overgedragen werden aan de oogarts, zij meteen een afspraak zou hebben, zodat de oogarts na kon meten of dit de sterkte van de glazen was, die zij nodig had.
Na nog wat zaken afgehandeld te hebben vertrek ik met Steven en Heather voor een avondje «le petit bistrot» in Kampala, om te genieten van een gezellig dîner met z'n drietjes. Terug in hospice en na wat rusten en een douche, bracht Billy me om een uur 's-nachts, naar het vliegveld in Entebbe.Volgens Sylvia kon ik de laptoptassen makkelijk als extra bagage meenemen en zou dit me ongeveer tien dollar kosten. Niet dus, 200$ maar liefst. Na het op en neer lopen ( dus iedere keer opnieuw gescand te worden), een bezoekje aan het bureau van Kenya Airlines en een telefoontje naar Billy heb ik ze (ongeveer 12) achtergelaten op het bureau en pikt Billy ze daar op om ze mee terug te nemen naar Kampala. (Het bleek dat ze elkaar kenden, dus dat zit wel goed denk ik) Dat is dus voor een volgende keer, maar dan in de koffer.
De reis verloopt verder zonder trubbels en om ongeveer 15 minuten over drie landen we op Schiphol. Van hieruit neem ik de trein naar Eindhoven om daarna Uber uit te proberen om me naar de Buuf te brengen. ( voor insiders een bekend persoontje). Na enkele dagen in Nederland en de familiereunie rijd ik dan weer terug naar huis. Voldaan van mijn verblijf in Oeganda en blij om Yannick en Hippie terug te vinden.
Zo beste mensen, dit waren mijn ervaringen in Oeganda van dit jaar. Ik hoop dat jullie ervan genoten hebben en iets meer inzicht hebben wat Hospice doet. En wie weet tot een volgende reis.
Louise

FRANÇAIS.
Mardi.
Aujourd'hui je visite avec Lydia, l'assistante sociale d'Hospice, les écoles de Florence, Samuel et Phoebe. Ce sont des enfants que Jim et moi ont vu l'année dernière pour annoncer qu'ils pourraient retourner à l'école.
Ce n'était plus possible, après le décès des parents, de payer les frais de l'école. Maintenant ils sont pris en charge par «Give a Chance», un programme de parrainage, qui permet aux enfants a aller à l'école. Dans l'école de Phoebe nous rencontrons la tante, qui vient chercher Phoebe car elle se ne sent pas très bien. Nous avons visité sa classe et un enfant a chanté une chanson pour nous. Nous avons amené Phoebe et sa tante pour les poser un peu plus tard à la maison. La visite chez Florence était un peu plus compliqué. Lydia me prévient de ne surtout pas parler aux élèves avant avoir l'autorisation du bureau. Florence nous a déjà vu et fait une petite signe de la main. Nous avons l'autorisation pour la parler 5 minutes car elle prépare un examen. Florence a beaucoup changé depuis l'an dernier. Elle a pris un peu de poids et est une très belle fille. Il fait longtemps que les deux soeurs se n'ont pas vu, alors vite prendre quelques photos. Une dame, très agressive, arrive pour nous dire que nous ne respectons pas des règles d'école, que le mieux à faire est de monter dans la voiture et quitter le terrain. Nous n'avons pas très apprécié l'attitude de la dame. Alors nous sommes retournées au bureau pour avoir une explication et pour savoir s'il y avait d'autres règlements, sauf l'autorisation, à respecter. Si oui, nous nous excusons, sinon, pourquoi une attitude si agressive de cette dame.
À la fin nous sommes parties, après encore avoir présenté nos excuses pour la situation. Je n'ai pas pu m'empêcher de dire au monsieur du bureau que je comprends qu'ils protègent les étudiants, mais que je n'ai pas du tout apprécié le comportement agressive de la dame.
Juste avant de monter dans la voiture j'ai fais une petite signe et un clin d'œil à Florence que tout va bien. Elle aussi m'a fait une signe, je pense qu'elle avait compris.
La dernière visite est l'école de Samuel. Ici ils racontent Lydia que Samuel sera exclus de classe si l'argent n'arrivait pas à temps. Elle recevait une liste sur laquelle elle devait noter tout ce que sera payer par les donateurs,car selon l'école, Samuel avait rien. Lydia était sur qu'il avait déjà beaucoup amené à son entrée dans l'école, alors elle a promis de regarder la liste des son retour à Hospice. VA COMPRENDRE!!!

À mon retour à Hospice, j'ai offert les lunettes, qui viennent des opticiens de
Plancoet, à Dr Ludo et quelques patients. Une fille avait déjà trouvé des lunettes qui, selon elle, améliorer sa vue. Dr Ludo la promet qu'il l'amène chez l'ophtalmologue​ au moment qu'il va porter les lunettes et que c'est lui qui va les mesurer pour voir si les verres sont bien pour elle.
Après avoir réglé encore quelques affaires, je pars avec Steven et Heather pour une soirée «Petit Bistrot» à Kampala, ou nous profitons ensemble d'un repas français.
De retour je me repose un peu, avant Billy m'amène à 01 heure à l'aéroport d'Entebbe.
Sylvia m'a dit que je pouvais bien porter des sacs d'ordinateurs comme extra bagage parce que pour 10$ ils acceptent de les transporter. MAIS NON!!! Ils me demandaient 200$. À la fin je les ai laissé au bureau de Kenya Airlines, j'ai téléphoné Billy, et c'est lui qui va les chercher pour les retourner à Hospice. Avec tout ça, j'ai passé au moins 5 fois plus par des portiques de contrôle. Mais Billy et le monsieur du bureau de Kenya Airlines se connaissent,alors j'ai confiance que ils arrivent à Hospice Kampala. De là ils voyagent, dans une valise, à Angleterre pour enfin arriver en France.
Le voyage se poursuit sans autres incidents et vers 15h15 j'arrive à l'aéroport Schiphol à Amsterdam. D'ici je prends le train pour Eindhoven, pour voir si Uber puisse m'amener chez la «Buuf» (une personne, connu par des intimes). Après passer un peu de temps dans mon pays et une réunion avec ma famille, je retourne en France. Satisfait de mon voyage en Ouganda et contente de retrouver Yannick, mon chéri, et Hippie ( mon chien).
Voilà mes amis, c'est la fin de mes aventures avec Hospice Africa Uganda pour cette fois-ci. J'espère que vous avez suivi mes histoires avec plaisir et que vous comprenez un peu plus du travail d'Hospice en Ouganda. Et qui sait, à une autre fois peut-être?

Louise


  • 02 Juni 2017 - 12:36

    Tineke:

    tot zondagmiddag

  • 02 Juni 2017 - 13:34

    Louise:

    Sorry, vergissing voor de foto van de bretonse dans . Dit zijn Sylvia en Vicky.
    excusez, erreur pour la photo de danse bretonne. Ce sont Sylvia et Vicky.

  • 02 Juni 2017 - 14:44

    Nanda Pauwels:

    Ik vond het heel fijn mooi om je verslag te lezen
    je bent een mooi mens groetjes van ons

  • 02 Juni 2017 - 16:57

    Yvonne:

    Dat was dan toch alweer snel voorbij.. Zo te lezen heb je een goede reis achter de rug. Doe alvast veel groetjes aan de buuv en veel plezier met de familie bij de familiedag. Wat zal het fijn zijn weer terug in Bretagne. :-)

  • 03 Juni 2017 - 10:00

    Marjoke:

    Heerlijk Loes om alles weer zo te lezen, ik hang iedere keer Weer aan je lippen

  • 03 Juni 2017 - 10:41

    Louise (Loes) Pauwels:

    Dacht al, wat is t toch zwaar. Ik dank jullie allemaal voor de leuke reakties die ik mocht ontvangen. Fijn te weten dat mensen plezier beleven aan mijn verhaaltjes over mijn ervaringen in het buitenland.

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Louise (Loes)

D'origine cadre médico-sociale je suis Réflexologue plantaire/ Psycho-généalogiste et Praticienne énergétique. Depuis 5 ans je vais en Ouganda pour aider Hospice Africa Uganda comme interprête pour des étudiants francophones africains en formation de soins palliatifs à HAU à Kampala (médecins, infirmiers etc.) En 2017 j'ai commencé l'inventaire des donateurs et de tous les photos des patients de Hospice Africa Uganda depuis la fondation en 1993. Cette année je serai tout le mois de mai en Ouganda pour continuer le travail Van oorsprong Pédagogue sociale kader binnen de medisch-sociale sector, ben ik nu voetzoolreflex-/énergétisch therapeute en Psychogenealogiste. Woon en werk sinds 1988 in Frankrijk. Lid van Hospice Africa (Soins Palliatifs) France ga ik sinds 5 jaar eens per jaar naar Oeganda als vrijwilligster voor Hospice Africa Uganda, onder andere als tolk gedurende het praktijkgedeelte van de opleiding voor palliatieve zorg voor franstalige afrikaanse artsen en verpleegkundigen. Afgelopen jaar maakte ik de inventaris op van alle financiéle donors en van de foto's van patiënten vanaf de oprichting van Hospice Africa Uganda in 1993. Dit jaar zal ik de hele maand mei in Ouganda zijn om mijn werk als vrijwilligster voort te zetten.

Actief sinds 08 April 2016
Verslag gelezen: 519
Totaal aantal bezoekers 15065

Voorgaande reizen:

29 Juni 2019 - 22 Juli 2019

6 jaar alweer

29 April 2018 - 04 Juni 2018

Hospice Africa Uganda 25 jaar/ ans

03 Mei 2017 - 01 Juli 2017

Hospice Africa Uganda 2017

05 Mei 2016 - 28 Mei 2016

Mijn eerste reis

Landen bezocht: