Kamelenbulten / dos d'ânes - Reisverslag uit Kampala, Oeganda van Louise (Loes) Pauwels - WaarBenJij.nu Kamelenbulten / dos d'ânes - Reisverslag uit Kampala, Oeganda van Louise (Loes) Pauwels - WaarBenJij.nu

Kamelenbulten / dos d'ânes

Door: Louise

Blijf op de hoogte en volg Louise (Loes)

29 Mei 2017 | Oeganda, Kampala

Vrijdag
Tot mijn grote verbazing ontving ik een sms van de muzikant van de bus. Hij zou over een uur in Hospice zijn. Ik liet weten dat het me speet maar dat ik niet in Kampala was. Na wat ge-SMS gaf hij me de viool cadeau en zou hem bij de bewaker van Hospice achterlaten.
Daar het werk in Hoima zo goed verliep ging ik met Octivia en haar kinderen terug naar Kampala met de bus. Terwijl ik op het busstation op haar stond te wachten, zette een jongetje het op een schreeuwen toen hij me zag. Waarschijnlijk nog nooit een Mzungu gezien. Om half vijf vertrokken we. De chauffeur reed zo snel dat bij iedere kamelenbult we zo'n 20 centimeter omhoog vlogen om hierna hardhandig terug op onze plaats te belanden. ( en die zijn er veel) Aan een zwangere vrouw naast me, vroeg ik of haar baby geen last van zeeziekte had. Ze lachte erom, maar je kon goed zien dat ze niet happy was met al dat geschud. Na zo'n 4uur hotsen en knotsen (het tweede gedeelte van de weg is nog niet af) kwamen we in Kampala aan. Ik was blij dat Octivia bij me was om een taxi te vinden. Ze had haar kinderen in het busstation, met een Coca-Cola, achtergelaten. (schijnt voor hier vrij normaal te zijn) Wat een gekkenhuis in het donker in de binnenstad. Overal mensen, boda-boda's en auto's. De koopwaar was uitgespreid op straat. Dus, met twee handen je tas beschermen, geen portable tevoorschijn halen (zelfs niet als je echtgenoot probeert om je per Skype te bereiken), maar vooral Octivia niet uit het oog verliezen. Ze begeleidde me tot Hospice, waar ik de chauffeur betaalde en hem de opdracht gaf om Octivia met de kinderen thuis af te zetten. Tegen 22h30 kwam ik in Fazalhouse aan.

Zaterdag
Vanochtend hebben Vicky en ik een wandeling gemaakt naar twee shops in de buurt. Voor vanavond was ik voor het diner uitgenodigd bij Eddie, zijn vrouw Juliette en hun drie kinderen, Gabriel (5), Nathan (7) en Adeline (9). Shaffick (chauffeur van Hospice) zou me rond half zes wegbrengen. Na de middag kwam Octivia om nog wat foto's over te zetten op mijn memoriestick. Helaas, niet voldoende plaats, dus zou ze mee gaan naar Eddie om het daar op zijn externe disc te zetten. Ook zij werden uitgenodigd om te blijven eten en zodoende zaten we met negen mensen gezellig te tafelen. Juliette had heerlijke ougandese gerechten bereidt. Ik had voor ieder een kleinigheidje meegenomen en kreeg van de kinderen de eretitel van Jjaja (grootmoeder). Na een ontzettend fijne avond bij mensen welke ik tot mijn vrienden mag rekenen, bracht Eddie me weer terug naar Hospice.

Zondag. Farniente Ben vanmiddag met Vicky naar het national théâtre geweest om nog even iets op te halen. Hierna hebben we samen gegeten en ben ik, voor de laatste keer denk ik, mijn kleren gaan wassen.

Maandag.
Nog twee dagen ertegen aan, voor ik weer terugvlieg naar Amsterdam. Deze ochtend geen bodabodadoop, daar dr Anne hier naartoe zou komen. Wel vanaf half negen onderhandeld om een goede externe harde schijf te bemachtigen. Uiteindelijk om half twaalf had ik er een (vrij snel voor hier) en kon beginnen om al mijn werk van de afgelopen maand erop te zetten. Verder heb ik een vergadering met Okello (admin) gehad. Morgen breng ik een bezoek aan Florence en haar broertjes op hun school. Dit zijn de kinderen waar Jim en ik vorig jaar zijn gaan vertellen dat ze alledrie, na het overlijden van eerst de moeder en daarna de vader, weer naar school konden gaan dmv. het programma «give a chance». Maar hierover meer. Intussen zijn mijn koffers zo goed als gepakt. PROPVOLmet spul voor Hospice France.

FRANÇAIS

Vendredi
À ma grande surprise j'ai reçu un message du musicien qu'il arrive dans une heure à Hospice avec l'instrument. Je lui réponds que je ne puisse pas être la car je suis à Hoima. Après plusieurs SMS il m'a répondu qu'il m'offre le violon et il le pose chez le gardien.
Le travail à Hoima étai si vite fait, que je retourne cette après midi avec Octivia à Kampala par bus. En attendant qu'elle cherche ses enfants, un petit garçon avait tellement peur de moi qu'il commençait à pleurer. Sans doute il n'a jamais vu un Mzungu. À 16h30 on partait et le chauffeur était pressé. Alors à chaque dos d'âne (il y en a beaucoup) on sautait un vingtaine de centimètres pour atterrir cruellement dans nos chaises. J'ai demandé une femme enceinte si son bébé n'aller pas avoir le mal de mer. Elle riait, mais on voyait bien qu'elle n'était pas très contente. Après être secoué pendant 4 heures, (la deuxième partie de la route nationale n'est pas encore fini) on arrive à Kampala. Heureusement Octivia restait avec moi pour trouver un taxi. Elle a laissé ses enfants dans la gare routière avec un Coca-Cola (il semble que c'est assez normal ici). Quelle folie en centre-ville la nuit. Partout des personnes, des bodabodas et voitures. Partout des marchandises étalés dans les rues. Alors, tenir ton sac à deux mains, ne pas sortir ton portable ( même si c'est ton mari qui voudrait te joindre par Skype) et surtout ne pas perdre Octivia du vue. Elle m'accompagnait à Hospice et je payais le chauffeur en lui disant qu'il devait retourner à la gare et ramener toute la famille à la maison. Il était 22h30 quand je rentrais à Fazalhouse.

Samedi
Ce matin, avant le grand chaleur, Vicky et moi ont fait une promenade. J'étais invité chez Eddie, Juliette et leurs enfants Adeline 9) Nathan (7) et Gabriel (5) pour le dîner. Shaffik devrait me chercher vers 17h30. Octivia venait dans l'après midi pour me donner encore plus de photos. Mais hélas, pas assez de la place sur des clefs USB. Eddie proposait qu'elle venait avec moi à sa maison pour les mettre sur son disque externe. Ils aussi sont restés et on a passer à neuf à table. Je me suis régalée avec des très bons plats africains, que Juliette a préparé. Pour tous j'ai amené un petit cadeau. Des enfants m'ont honoré avec le nom de Jjaja (grand-mère) Shaffik et Octivia sont partis un peu après le repas. Eddie m'a reconduit à Hospice. Merci mes amis pour cette agréable soirée que j'ai pu partager dans votre famille.

Dimanche
Une journée de repos. Vicky et moi ont fait une petite visite au théâtre national pour chercher quelques choses. Après nous avons mangé ensemble et j'ai lavé, pour la dernière fois je pense, mes habilles.

Lundi
Encore deux jours d'attaque avant de retourner a Amsterdam. Ne pas une baptême de boda-boda (pourtant j'étais motivée), car dr Anne venait à Hospice. Depuis ce matin 8h30 je suis en train de me procurer d'une disque dur externe pour pouvoir récupérer toutes les données des différentes sites. À 11h30 Otto me l'a trouvé. (assez vite pour la vitesse africaine) Enfin je peux récupérer tout mon travail du mois, pour avoir du boulot pendant un bon moment à la maison. Demain je vais visiter Florence et ses frères à l'école. Ce sont des enfants que Jim et moi ont vu l'année dernière pour annoncer qu'ils pouvait retourner à l'école après le décès de leurs parents. Ils profitent du programme «Give a chance» qui parraine des orphelins pour les payer des frais d'école. Mais je reviendrai là dessus plus tard. Aussi mes valises sont presque fait, pleines à craquer avec des choses pour Hospice France.


  • 29 Mei 2017 - 22:50

    Yvonne:

    Wat een avonturen beschrijf je weer. Alvast een goede reis naar Amsterdam.

  • 29 Mei 2017 - 22:54

    Nanda En Fons:

    Goede reis terug. Je hebt weer heel wat beleefd. Groetjes

  • 30 Mei 2017 - 08:23

    Theresian:

    Wat een belevenissen weer, geniet nog de laatste dagen en een goede reis terug.

  • 30 Mei 2017 - 11:34

    Ad Wilbrink:

    Leuk om te lezen en behouden thuiskomst, Loes.

  • 30 Mei 2017 - 11:37

    Joke Wilbrink:

    Geniet nog even van je laatste dagen daar!
    Goede reis terug!

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Louise (Loes)

D'origine cadre médico-sociale je suis Réflexologue plantaire/ Psycho-généalogiste et Praticienne énergétique. Depuis 5 ans je vais en Ouganda pour aider Hospice Africa Uganda comme interprête pour des étudiants francophones africains en formation de soins palliatifs à HAU à Kampala (médecins, infirmiers etc.) En 2017 j'ai commencé l'inventaire des donateurs et de tous les photos des patients de Hospice Africa Uganda depuis la fondation en 1993. Cette année je serai tout le mois de mai en Ouganda pour continuer le travail Van oorsprong Pédagogue sociale kader binnen de medisch-sociale sector, ben ik nu voetzoolreflex-/énergétisch therapeute en Psychogenealogiste. Woon en werk sinds 1988 in Frankrijk. Lid van Hospice Africa (Soins Palliatifs) France ga ik sinds 5 jaar eens per jaar naar Oeganda als vrijwilligster voor Hospice Africa Uganda, onder andere als tolk gedurende het praktijkgedeelte van de opleiding voor palliatieve zorg voor franstalige afrikaanse artsen en verpleegkundigen. Afgelopen jaar maakte ik de inventaris op van alle financiéle donors en van de foto's van patiënten vanaf de oprichting van Hospice Africa Uganda in 1993. Dit jaar zal ik de hele maand mei in Ouganda zijn om mijn werk als vrijwilligster voort te zetten.

Actief sinds 08 April 2016
Verslag gelezen: 264
Totaal aantal bezoekers 15095

Voorgaande reizen:

29 Juni 2019 - 22 Juli 2019

6 jaar alweer

29 April 2018 - 04 Juni 2018

Hospice Africa Uganda 25 jaar/ ans

03 Mei 2017 - 01 Juli 2017

Hospice Africa Uganda 2017

05 Mei 2016 - 28 Mei 2016

Mijn eerste reis

Landen bezocht: