Cassia Lodge
Door: Louise
Blijf op de hoogte en volg Louise (Loes)
07 Juli 2019 | Oeganda, Kampala
Vandaag weer even internet, dus weer wat nieuw leesvoer voor iedereen.
Ja het blijft behelpen met internet, alhoewel ik moet zeggen dat het steeds beter wordt. De laatste dagen ben ik druk bezig geweest. Een heel geregel voor Holly, de persoon van ROI. De kontakten tussen haar en Margaret, de voetzoolreflextherapeute van Hospice, gaan over en weer. Ik zit er zo ongeveer tussen om de boel te kalmeren. Het ritme tussen Afrika en Europa loopt niet altijd in gelijke tred. Aan de ene kant een aktieve engelse jonge vrouw, die voor de eerste keer in Oeganda komt en aan de andere kant een vriendelijke oegandese vrouw, welke ieder half uur me belt om dingen te vragen, te willen veranderen of voor te stellen. Daarnaast probeer ik kontakten te leggen met het ministerie van Gezondheid hier in Kampala om uit te zoeken welk persoon zich bezig houdt met de afdeling die ik zoek. Ook dien ik meerdere hotels te bezoeken, daar er één van de artsen die lesgeeft niet in haar hotel wil blijven omdat er zoveel herrie is en ze niet kan slapen. (Tot laat in de nacht volgen ze hier de voetbalwedstrijden van de afrikaanse kampioenschappen). Toen ik ze vertelde dat de wereldkampioenschappen van het damesvoetbal ook gespeeld werden en dat mijn land in de finale zat, hebben ze me beloofd dat ze me een nederlandse vlag en een voetbalshirt zouden vinden. We zullen zien!!
Donderdagavond waren ze met één van de studenten naar het ziekenhuis geweest om röntgenfoto’s te laten maken en hebben ze haar verschillende pijnstillers gegeven, daar ze al meerdere dagen pijnklachten had. Vrijdagochtend ging het niet beter en had ze nog steeds veel pijnklachten. Terug naar het ziekenhuis, maar alle testen waren negatief. Een van de aanwezige artsen in Hospice heeft haar onderzocht, maar niets gevonden. Ik heb toen een voetzoolreflex behandeling voorgesteld. Hierna was ze klachtenvrij en heeft ze met haar medestudenten heen en terug gelopen naar APCA, welke zich iets verderop in deze straat bevindt. De artsen en verpleegkundigen stonden versteld. Waar voetzoolreflex al niet goed voor is. Tijdens de praktijkstage blijft ze in Kampala en heb ik Margaret gevraagd om haar maandag te behandelen, haar te volgen en indien nodig een nieuwe afspraak met haar te maken.
Tussendoor help ik met vertalen tijdens het bezoek van de studenten aan APCA (Association of Palliatif Care in Africa). Ook wilde Tito mij spreken nadat hij en Anna een presentatie gegeven hadden over hun werk als community volunteer van Hospice. Dit was een enorme leuke presentatie voor de studenten want ze vertelden met veel vuur hun praktijkervaringen. We hebben er enorm van genoten.
Ook heb ik vandaag Eddie weer getroffen. Hij is niet meer werkzaam in Hospice, maar is op dit moment extern consultant. Hij hoopt ook binnenkort een fellowship te gaan doen met een universiteit in Amerika. Het was wat vreemd om hem niet meer in zijn bureau aan te treffen, maar aan de andere kant van het gebouw. Maar hij geeft aan dat hij nu véél meer kan genieten van het leven, minder stress heeft en heel veel plezier heeft in het werk wat hij nu doet. Kortom hij straalt.
Vanmiddag zijn we (Heather en Stephen Miller en ik) in de Cassia Lodge op de BUZIGA HILL in Kampala gaan eten. Stephan leert steeds beter de auto kennen en vermijdt steeds beter de grote gaten in de weg. Zij het dat hij af en toe nog wil schakelen, terwijl hij in een automaat rijdt. Voor zo’n 16 euro heb je een volledige maaltijd met een glas wijn en toetje. En een SUPER uitzicht op het Victoriameer. Daarna voldaan terug naar onze logeerplaats en na een siesta de koffer pakken om morgen te vertrekken naar Mobile Hospice Mbarara voor de praktijkstage. Ik begeleid 5 studenten en we logeren in de abdij van de Montfortbrothers. Een congregatie van oorsprong uit Montfort sur Meu in Bretagne. (niet ver van Rennes)
Tot de volgende keer, groetjes, Loes
Samedi 6 juillet
Voila internet et une nouvelle Edition de ma part.
Mais oui, il reste un peu problématique, mais l’internet est de plus en plus présent.
A partir de mon arrivée j’étais bien occupée. Entre des communications entre Holly, la personne de ROI et Margaret, la réflexologue d’Hospice, la vitesse n’est pas toujours pareille. D’une coté une anglaise, active et enthousiaste pour son premier voyage en Ouganda et d’autre coté une gentille femme ougandaise, qui m’appelle tout le temps puisqu’elle veut changer le planning et/ou des rendez-vous.
Au même moment j’essaye de trouver des bons contacts pour trouver des informations de la législation en Ouganda, concernant la pratique de la réflexologie dans le pays. Dianah me demande d’aller visiter quelques hôtels, avant qu’elle change l’hôtel d’un médecin, qui ne peut pas fermer l’œil dans l’hôtel ou elle se trouve maintenant. (C’est le championnat d’Afrique et ici les matches de foot sont suivis sur une télé dehors, et la fête est assez bruyante) Quand je les ai informé qu'il y a aussi les championnat mondiale du foot féminin et que mon pays est dans la finale, ils m'ont promis qu'ils me trouvent un drapeau néerlandais et un shirt de l'équipe des Pays-Bas. On verra!
Jeudi soir nous l’avons amené dans un autre hôtel. Au même moment nous avons posé une des étudiants à l’hôpital car elle se plaignait plusieurs jours de douleurs dans le thorax, le dos et la tête. Vendredi matin des douleurs n’avaient pas disparus, alors retour à l’hôpital. Tous les tests étaient négatifs. J’ai proposé de la faire une séance de la réflexologie Après la séance, les médecins et infirmières d’Hospice étaient très surpris. L’étudiante n’avait plus de douleurs et même elle à accompagné ses collègues pour une présentation d’APCA (Association for Palliatif Care in Africa) Quelle bonheur avec la réflexologie !!
Durant le stage pratique elle restera à Kampala et j’ai demandé Margaret de la faire une autre séance le lundi prochain. Aussi pour la suivre et si besoin prendre d’autres rendez-vous avec elle.
Entre-temps j’ai aidé à traduire pendant la présentation d’APCA. Dans l’après-midi j’ai participé à la présentation de Tito et Anne, qui racontaient leur travail comme bénévole communautaire d’Hospice. C’était une animation pleine d’enthousiasme et nous avons, par des situations qu’ils trouvent dans leur travail, eu une bonne image des bénévoles communautaires et leur mission.
Aussi j’ai retrouvé Eddie. C’était un peu bizarre de ne pas le trouver dans son bureau habituel. Il n’est plus directeur à Hospice, mais maintenant consultant externe. Il adore son travail de maintenant, il est plus reposé et profite pleinement de sa vie et sa famille, sans stress de tous les jours, comme il avait dans son travail jusqu’à maintenant. Bref, il brille et est plein d’énergie. Il espère bientôt de faire un « Fellowship » avec une université en Amérique.
Ce midi nous (Heather, Stephen et moi) sommes allés manger à Cassia Lodge op de BUZIGA Hill à Kampala. Stephen commence de mieux en mieux à connaitre la voiture et évite de plus en plus des grands trous dans les rues. Même s’il veut de temps en temps encore changer la vitesse, en roulant dans une voiture automatique. Il faut dire que des routes sont pénible après la saison de pluie. Cassia Lodge à un bon restaurant, où tu puisses manger pour pas trop cher. Environ 16 euros pour un repas, avec un verre de vin, une bouteille d’eau et un dessert. Et une vue super sur le lac Victoria. Après nous sommes retournés à la maison de Dr. Anne Merriman, pour faire une petite sieste et de faire nos valises pour partir demain au stage pratique avec des étudiants. J’amènerai 5 étudiants à Mobile Hospice Mbarara, où nous sommes logés dans l’Abbey des frères de Montfort. Une congrégation d’origine de Montfort sur Meu en Bretagne.
Alors à bientôt, Louise
-
07 Juli 2019 - 04:10
Marjoke Muller:
Hé Loes
Wat super om te lezen dat je iemand met voetreflex zo ontzettend goed hebt kunnen helpen. Je hebt het er allemaal maar druk mee maar ik heb grote bewondering voor je. Het lijkt erop dat je je draai in Afrika helemaal hebt gevonden. Ik kijk uit naar de volgende verhalen. Doe voorzichtig en heb veel plezier. Dikke kus -
07 Juli 2019 - 06:02
Tineke Van Bokhoven:
weer een uitgebreid verslag van wat je bezig houd daar in Oeganda
hier zitten de mensen ook in spanning voor wat het dameselftal vanavond zal doen
Lyon staat in ieder geval op zijn kop door heel veel oranjel liefhebbers
heel veel plezier met wat je daar doet -
08 Juli 2019 - 03:56
Theresian :
Blijft weer leuk en boeiend om je reisverslag te lezen. Nog veel plezier. -
10 Juli 2019 - 08:12
Yvonne:
Leuk weer om te lezen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley