jamais 2 sans 3 / 3 is teveel! ned. doorscrollen!! - Reisverslag uit Mbarara, Oeganda van Louise (Loes) Pauwels - WaarBenJij.nu jamais 2 sans 3 / 3 is teveel! ned. doorscrollen!! - Reisverslag uit Mbarara, Oeganda van Louise (Loes) Pauwels - WaarBenJij.nu

jamais 2 sans 3 / 3 is teveel! ned. doorscrollen!!

Door: Louise Pauwels

Blijf op de hoogte en volg Louise (Loes)

17 Mei 2017 | Oeganda, Mbarara

Voilà, un peu tard, mais ici la suite de mes nouvelles de mes aventures en Ouganda. On peut parler des aventures. Le malheur d’aujourd’hui était que je suis réveillée avec une infection urinaire. Pas de problème vous pensez, il y a beaucoup de médecins à Hospice, surtout avec la formation des francophones. Il m’a pris de 8 heure jusqu’à 17 heure pour avoir mes medicaments. Direction de la pharmacie d’Hospice, qui est dans la même enceinte. Mais, elle n’a pas ce médicament en stock alors je devais aller chez la pharmacie juste une 500 mètres plus loin, à droite, dehors d’Hospice. Là, une jolie jeune fille me raconte qu’elle n’as pas en stock non plus, si je voulais bien me déplacer un 800 mètres sur ma route de retour, chez une autre pharmacie. Si je ne trouvais pas mon médicament chez l’autre, je pourrais retourner chez elle et elle aller prendre soin que je l’aurai dans l’après-midi. Je l’ai proposé que je le commande toute de suite chez elle, au lieu de faire l’aller-retour plusieurs fois. Ce qu’elle a fait, alors à 17 heure j’avais mes médicaments et je pourrai commencer le traitement.
Dimanche prochaine je devrais partir pour Mbarara. Après avoir appris que Dr. Anne part le jeudi en voiture et je pourrai aller avec elle pour ne pas être secoué pendant quatre heures dans un bus plein à craquer. Je rappelle les frères Montfort que je n’arriverai pas le dimanche, mais le jeudi Dans l’après-midi Dr. Eddie me demande si je ne veux pas prendre le bus pour Mbarara avec lui et Jackson (responsable de MHM). Je lui remercie mais je préfère aller avec Dr. Anne le lendemain en voiture. Le soir, Betty, la secrétaire de Dr Anne me fait savoir que la route vers Mbarara en voiture ce ne fait pas, car Dr Anne ne se sent pas trop bien. Je pourrai partir tout seul par le bus ou partir avec des étudiants dimanche prochaine. Bon, on y va pour le dimanche. Encore téléphoner chez des frères Montfort pour dire que le programme à encore changé.
Le travail pour Hospice commence à prendre forme et j’ai récupéré pas mal de photos et je les ai classé dans les dossiers. Des fois elles montrent plein d’amour et de la chaleur malgré la souffrance, une autre fois elles sont tellement choquantes.
Quelle chance on a chez nous en Europe de pouvoir avoir accès aux soins, mais quelle humanité et amour on trouve ici chez des personnes qui ont rien, qui sourirent et sont contentes avec tout que nous pouvons les donner.
Samedi nous sommes invités chez DR Anne pour son 82ème anniversaire. Elle voulait juste un petit groupe pour partager un repas. En arrivant je trouvais une vingtaine de personnes quand même. Ensemble nous avons passé une soirée agréable. J’ai même trouvé un bon remède, 100% naturel et très efficace contre la cystite. Vive la fin d’antibiotiques peut-être.
Dimanche.
Vers 10h30 je partais avec un médecin et 6 étudiants pour arriver environ 4 heures plus tard à Mbarara, ou eux devaient faire leur stage pratique. Vers 13h00 le bus s’arrête pour laisser sortir des personnes, temps pour un sandwich au fromage de chèvre. Mais plus de sacoche, alors pas de sandwich. Je regardais partout, et réclamais les responsables du car. Rien ! Arrivé à Mbarara Martha (la responsable de service médical de Mobile Hospice Mbarara) m’accompagné chez la police pour faire un constat. Ils m’ont aidé aussitôt, (une fois j’ai pu profiter d’être Mzungu). Après avoir écrit ma déposition sur une feuille de papier souillée, la dame me donnait un petit bout de papier avec un numéro et je devais revenir le lendemain pour faire le constat pour mon assurance. Quand je commençais à réfléchir tout que j’ai perdu, j’avais envie de pleurer, mais un peu plus tard je m’ai dit que j’espère qu’ils sont contant avec leur butin, qu’ils ont trouvé mon sandwich bon, que la Malarone pouvais aider quelqu’un et mon argent, voilà c’est dommage mais c’est que l’argent.
Enfin arrivé sur place, j’ai pu contacter Yannick pour raconter mon mésaventure et mis Eddie et Jim au courant aussi. J’ai emprunté un ordi d’une infirmière qui n’as pas besoin, un memory stick de Dr Lou, et j’ai repris le travail. Les quelques fois (très rare) que j’ai Internet, j’ai essayé de contacter ma banque, Yannick et Jim, pour pouvoir régler des choses les plus urgentes. Ce sont que des objets et peut-être un signe qu’on ne doit pas s’attacher beaucoup trop aux choses matérielles. Quand j’ai bouclé cette incident, je vous raconte commence sont mes expériences avec la police Ougandaise. Maintenant je me pose quand même la question ce que sera la troisième évènement.
Alors à bientôt

Een beetje laat, maar hier het vervolg van mijn avonturen in Oeganda.
Vanmorgen opgestaan met een urineweginfectie. Balen dus! Na me constant volgieten met thee ben ik gaan kijken of ik een dokter kon vinden die me een antibiotic voor kon schrijven. Vanaf 8 uur tot ‘s-middags 17 uur , en afwisselend de weg tussen de theepot en het toilet, had ik eindelijk mijn medicijnen. Hiervoor werd ik van de ene apotheek naar de andere gestuurd, waarna ze het bestelde voor me daar geen van de drie het op voorraad had. Een heel gedoe dus, maar aan dit ongemak wordt gewerkt.
Zondag zou ik afreizen naar Mbarara, maar dr. Anne gaat donderdag per auto, waaraan ik de voorkeur geef ipv. 4 uur in een overvolle hete bus over het Oegandese land te hobbelen. Ik belde de Montfort Brothers om te vertellen dat ik donderdag ipv zondag kom en vraag of ze en kamer hebben. Dat was dus ook geregeld. Dr Eddie vroeg of ik geen zin had om met hem en Jackson mee te gaan naar Mbarara, maar ik geef toch maar de voorkeur aan de auto. ‘s-Avoonds werd me medegedeeld dat dr Anne niet naar Mbarara zou gaan daar ze zich niet zo goed voelde, Dus toch de bus op zondag met de franstalige studenten. Weer bellen voor mijn kamer.
Mijn werk voor Hospice begint vorm te krijgen en ik heb al heel wat foto’s verzameld en in diverse dosssiers ondergebracht. Soms zijn ze erg schokkend, maar wat me vooral opvalt, de meerderheid laten veel liefde en warmte zien, ondanks hun lijden. Wat mogen wij ons toch gelukkig noemen met onze toegang tot zorg, ondanks dat we vaak ontevreden zijn. Wat een liefde en humaniteit vinden we hier bij mensen die niets hebben, die lachen en blij zijn met elke kleinigheid die we hen kunnen bieden.
Zaterdag avond zijn we uitgenodigd om samen met Dr. Anne haar 82e verjaardag te vieren. Ze voelde zich goed genoeg om met een paar mensen een kleine party te organiseren en samen het diner te delen. Tot mijn verbazing waren er zo’n 20 mensen. (kleine party noemt ze dat). We gaven haar een cadeaubon voor een manicure/pedicure behandeling. Een moment voor haarzelf. We hebben heerlijk gegeten en genoten van een prettige avond in haar huis. Tevens kreeg ik van Catharine een 100% natuurlijk recept voor blaasontsteking. Het schijnt een vreselijke smaak te hebben, maar je drinkt hier 4 bekers van en de blaasontsteking is weg. Youpie, dit kon wel eens het einde betekenen van de antibiotica’s. Vandaag is ook een congolese naaister bij me geweest om twee supermooie jasjes te maken van afrikaanse kleurrijke stof, welke ik op de markt gekocht heb. Ben benieuwd wat het resultaat zal zijn.

Zondag om half elf vertrekken we met de bus van het openbaar vervoer richting Mbarara. Zoals ik al zei, ruim 4 uur hobbelen in een overvolle hete bus. Maar ok we passen ons aan. Halverwege maakt de bus een stop zodat de mensen naar het toilet kunnen. Zogauw de bus stilstaat komen er mensen en kinderen die van alles verkopen. Limonade, bananen, gegrilde kip op een spiesje, gefrituurde sprinkhanen en noem maar op. Tijd dus voor mijn geitenkaassandwich welke ik in mijn computertas had zitten. Maar, géén tas meer te zien, dus géén computer, fototoestel, geld en zelfs geen sandwich meer. Alles was weg. Nadat de verantwoordelijken van de bus ook gekeken hadden, haalden ze hun schouders op en that’s it. In Mbarara aangekomen ben ik meteen met Martha (responsable van de clinical team van Hospice)naar de ugandese politiepost gegaan, waar op een voddig A4tje een sort van process verbaal werd opgemaakt. Ik diende de volgende dag terug te komen voor het politierapport wat gemaakt zou worden, daar ik dat nodig zou hebben voor de verzekering.
Zo gezegd, dus nu naar de Montfort broeders, waar we vriendelijk onthaald werden met een maaltijd. Nu proberen om het thuisfront te bereiken om ze op de hoogte te stellen en te kijken hoe het zit met de verzekering. Op het moment zelf had ik veel zin om een potje te grienen, maar de energie daarvoor was enkel verspilling. Beter om het van een andere kant te bekijken. Je wordt er wel even op gewezen dat we teveel waarde hechten aan materiele dingen. Het zal wel ergens goed voor zijn dat dit me overkomen is. Ik hoop dat de persoon die mijn tas heeft, gelukkig is met de pc, mijn fototoestel en het geld, dat er iemand kan profiteren van mijn anti-malariatabletten en dat de geitenkaassandwich hem gesmaakt heeft. Ik ben wel benieuwd wat me hierna nog te wachten staat.
Binnenkort vertel ik jullie mijn ervaringen met de Oegandese politie, want dat is een verhaal op zich.
Tot gauw, groetjes Louise


  • 17 Mei 2017 - 12:09

    Betty:

    He vriendinnetje.. jeetje, je komt wel voor 'uitdagingen' te staan daro! Van je pc enzo had ik al begrepen. Maar goed, dat je het probeert 'van de andere kant te bekijken'. En ja, je hebt gelijk.. we realiseren ons vaak helemaal niet hoe gehecht we zijn aan materiele zaken, tell me:)
    Maar gelukkig lees ik ook over mooie momenten... liefde, warmte... de mensen... mooi!

    Meis, geniet ze daro nog... wij zijn vanaf zaterdag 'en route' t/m 4 juli of zo.

    Kus!

    Betty x

  • 17 Mei 2017 - 12:33

    Fons Psuwrls:

    Louise (Loes),
    Wat een belevenis allemaal. Hoop dat je geen last meer krijgt van ziekte,s., zodat je, je werk kan voortzetten. Mnu moet je alles opschrijven in een boekje of schrift. Gaat ook, maar een labtop gaat toch wat beter. Maar dat komt ook wel weer goed. Nog heel veel succes met je missie. Heel veel groetjes . Nanda en Fons

  • 17 Mei 2017 - 19:42

    Marjoke:

    Jeetje Loes, ook al is het maar materiaal, je zal toch wel even onthand zijn doe maar voorzichtig verder. Liefs

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Louise (Loes)

D'origine cadre médico-sociale je suis Réflexologue plantaire/ Psycho-généalogiste et Praticienne énergétique. Depuis 5 ans je vais en Ouganda pour aider Hospice Africa Uganda comme interprête pour des étudiants francophones africains en formation de soins palliatifs à HAU à Kampala (médecins, infirmiers etc.) En 2017 j'ai commencé l'inventaire des donateurs et de tous les photos des patients de Hospice Africa Uganda depuis la fondation en 1993. Cette année je serai tout le mois de mai en Ouganda pour continuer le travail Van oorsprong Pédagogue sociale kader binnen de medisch-sociale sector, ben ik nu voetzoolreflex-/énergétisch therapeute en Psychogenealogiste. Woon en werk sinds 1988 in Frankrijk. Lid van Hospice Africa (Soins Palliatifs) France ga ik sinds 5 jaar eens per jaar naar Oeganda als vrijwilligster voor Hospice Africa Uganda, onder andere als tolk gedurende het praktijkgedeelte van de opleiding voor palliatieve zorg voor franstalige afrikaanse artsen en verpleegkundigen. Afgelopen jaar maakte ik de inventaris op van alle financiéle donors en van de foto's van patiënten vanaf de oprichting van Hospice Africa Uganda in 1993. Dit jaar zal ik de hele maand mei in Ouganda zijn om mijn werk als vrijwilligster voort te zetten.

Actief sinds 08 April 2016
Verslag gelezen: 303
Totaal aantal bezoekers 15051

Voorgaande reizen:

29 Juni 2019 - 22 Juli 2019

6 jaar alweer

29 April 2018 - 04 Juni 2018

Hospice Africa Uganda 25 jaar/ ans

03 Mei 2017 - 01 Juli 2017

Hospice Africa Uganda 2017

05 Mei 2016 - 28 Mei 2016

Mijn eerste reis

Landen bezocht: